فیزیولوژی ورزشی
سیامک رهبر؛ سجاد احمدی زاد؛ هیوا رحمانی
چکیده
هدف: بررسی تاثیر مکمل‌دهی ال-آرژنین بر پاسخ شاخص‌های پلاکتی به یک جلسه فعالیت تناوبی شدید می‌باشد.روش‌شناسی: 10 مرد جوان سالم دارای اضافه‌وزن (2/1±27BMI=) داوطلبانه در تحقیق متقاطع و دوسو‌کور حاضر شرکت کرده و یک پروتکل فعالیت تناوبی شدید (HIIE) را با مکمل ال-آرژنین یا دارونما در 2 جلسه با فاصله 7 روز انجام دادند. در هر جلسه آزمودنی‌ها ...
بیشتر
هدف: بررسی تاثیر مکمل‌دهی ال-آرژنین بر پاسخ شاخص‌های پلاکتی به یک جلسه فعالیت تناوبی شدید می‌باشد.روش‌شناسی: 10 مرد جوان سالم دارای اضافه‌وزن (2/1±27BMI=) داوطلبانه در تحقیق متقاطع و دوسو‌کور حاضر شرکت کرده و یک پروتکل فعالیت تناوبی شدید (HIIE) را با مکمل ال-آرژنین یا دارونما در 2 جلسه با فاصله 7 روز انجام دادند. در هر جلسه آزمودنی‌ها مکمل یا دارونما را به مقدار 075/0 گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و بصورت محلول در 400 میلی‌لیتر آب مصرف کرده و پس از 90 دقیقه، HIIE را بصورت 12 تناوب 3 دقیقه‌ای بر روی تردمیل (فعالیت: یک دقیقه ،100 درصد vVO2max، ریکاوری: دو دقیقه، 40 درصد vVO2max) انجام دادند. جهت اندازه‌گیری شاخص‌های پلاکتی شامل تعداد پلاکت‌ها (PLT)، درصد پلاکتی (PCT)، میانگین حجم پلاکتی (MPV) و پهنای توزیع پلاکتی (PDW)، قبل از مکمل‌دهی و بلافاصله قبل و بعد از HIIE، 3 نمونه خونی گرفته شد.یافته‌ها: صرفنظر از نوع مکمل، HIIE بترتیب باعث افزایش 29 و 31 درصدی PLT و PCT شد (001>P)، ولی تاثیر معنی‌داری بر MPV و PDW نداشت (05<P) و مصرف ال-آرژنین 90 دقیقه قبل از HIIE باعث مهار PCT شد (043/0=P) اما تاثیری بر PLT نداشت.نتیجه‌گیری: تناوبی بودن و وجود دوره‌های ریکاوری در پروتکل HIIE باعث عدم افزایش معنی‌دار MPV و PDW در هر دو جلسه شد که می‌تواند دلیلی بر ایمن بودن HIIE باشد. مکمل‌دهی ال-آرژنین قبل از HIIE تنها باعث کاهش PCT شد که با توجه به عدم تاثیرگذاری آن بر سایر شاخص‌ها، مطالعات بیشتری با دوزهای اثرگذارتر مکمل لازم است.
مینو باسامی؛ بانیپال تاتارو؛ سجاد احمدی زاد
چکیده
هدف: تحقیق حاضر طراحی گردید تا تاثیر مصرف مکمل ال-آرژنین بر متابولیسم چربی و کربوهیدرات حین فعالیت تناوبی با شدت بالا در افراد دارای اضافه وزن را بررسی نماید. روش ها: ده دانشجوی پسر دارای اضافه وزن دو جلسه فعالیت تناوبی شامل ۱۰ تناوب سه دقیقه ای شامل یک دقیقه دویدن با شدت ۱۰۰ درصد VO2max و دو دقیقه ریکاوری فعال با شدت ۴۰ درصد VO2max را با و ...
بیشتر
هدف: تحقیق حاضر طراحی گردید تا تاثیر مصرف مکمل ال-آرژنین بر متابولیسم چربی و کربوهیدرات حین فعالیت تناوبی با شدت بالا در افراد دارای اضافه وزن را بررسی نماید. روش ها: ده دانشجوی پسر دارای اضافه وزن دو جلسه فعالیت تناوبی شامل ۱۰ تناوب سه دقیقه ای شامل یک دقیقه دویدن با شدت ۱۰۰ درصد VO2max و دو دقیقه ریکاوری فعال با شدت ۴۰ درصد VO2max را با و بدون مکمل اجرا نمودند. هر جلسه ۹۰ دقیقه قبل از فعالیت تناوبی، آزمودنی ها مکمل ال- آرژنین یا دارونما را مصرف نمودند. در هر جلسه قبل، بعد از مصرف مکمل و بلافاصله بعد از اتمام فعالیت ورزشی اسید چرب غیر استریفه، گلوکز، انسولین و تری گلیسرید اندازه گیری شدند. میزان اکسیژن مصرفی و دی اکسید کربن جهت محاسبه اکسیداسیون چربی و کربوهیدرات اندازه گیری شد. نتایج: بین پاسخ گلوکز، انسولین، اسید چرب غیر استریفه، تری گلیسرید و اکسیداسیون چربی به فعالیت ورزشی و مکمل در دو جلسه تفاوت معنی داری وجود نداشت (۰۵/۰P>). با این حال، بین پاسخ اکسیداسیون کربوهیدرات در دو جلسه تفاوت معنی داری مشاهده گردید (۰۵/۰p <). همچنین اکسیداسیون کربوهیدرات و مقدار گلوکز در پاسخ به فعالیت تناوبی بطور معنی داری افزایش داشتند (۰۵/۰p <). نتیجه گیری: بر اساس یافته های تحقیق حاضر می توان نتیجه گیری نمود که در افراد دارای اضافه وزن مکمل دهی ال- آرژنین منجر به افزایش اکسیداسیون کربوهیدرات حین فعالیت ورزشی تناوبی می گردد، اما بر اکسیداسیون چربی تاثیری ندارد.
